Pilsko i Hala Miziowa

Masyw Pilska to najwyższa grupa górska Beskidu Żywieckiego i druga co do wielkości, po Babiej Górze, grupa górska Beskidów Zachodnich.

Pilsko i Hali Miziowej – położenie i krajobraz

Masyw Pilska to najwyższa grupa górska Beskidu Żywieckiego i druga co do wielkości, po Babiej Górze, grupa górska Beskidów Zachodnich. Jej obszar wyznaczają przełęcz Glinna od wschodu (oddziela ona grupę Pilska od masywu Babiej Góry) oraz przełęcz Ujsolska od zachodu (gdzie graniczy on z masywem Wielkiej Raczy). Posiada ona dwa wierzchołki – Pilsko oraz Pilsko Orawskie, a w jej podszczytowej części rozpościera się rozległa hala nosząca nazwę Hali Miziowej na której znajduje się schronisko oraz rozbudowana infrastruktura narciarska (Zając H. Jeleśnia i okolice ). Ciekawa jest sama etymologia nazwy Pilska. Słynny żywiecki kronikarz Komoniecki tak tłumaczy jej pochodzenie - „…a stąd ma swoje nazwisko Pilsko, iż tam z dawnych czasów Orawscy zbójnicy mieli na tej górze swoje zebranie i uciech sobie czyniwszy, kazawszy sobie wina, piwa, gorzałki za swoje pieniądze przywozić, gdzie pijatyki z owczarzami i dziewkami mieli i tam się często opijali. Stąd tę górę od tych pijatyk Pilsko nazwano i dotychczas nazywa się” (Komoniecki J. Chronografia albo Dziejopis Żywiecki). Wyjaśnienie to jest bardzo malownicze chociaż wydaje się stosunkowo mało prawdopodobne. Dużo bardziej wiarygodna wydaje się wersja, że nazwa ta pochodzi od powszechnego na tym terenie nazwiska Piela, gdyż w XVIII – wiecznym spisie dóbr żywieckich pojawia się wzmianka o szczycie zwanym Pielsko (Majewski A. Dzieje Korbielowa).

Flisz karpacki w Beskidzie Żywieckim

Obszar Beskidu Żywieckiego, a wraz z nim masyw Pilska zbudowany jest z charakterystycznego dla płaszczowiny magurskiej fliszu karpackiego. Flisz karpacki to naprzemiennie ułożone warstwy skał osadowych pochodzenia morskiego. W skład tych warstw wchodzą przede wszystkim zlepieńce, piaskowce, margle, mułowce i iłowce. Takie uwarstwienie charakteryzuje się nagromadzeniem grubego materiału skalnego w obrębie spągu i drobnego materiału o charakterze ilastym w strefie stropu. Przejście to zachodzi stopniowo od materiału grubego po coraz drobniejszy.